Πολλά από τα παιδιά στα οποία κολλάμε την ταμπέλα του «παιδιού με κακή συμπεριφορά» έχουν στην πραγματικότητα φυσιολογικά φαινόμενα ανάπτυξης. Αναγνωρίζοντας τις ανεπιθύμητες συμπεριφορές του παιδιού ως αντιδράσεις σε περιβαλλοντικές συνθήκες, αναπτυξιακές φάσεις ή αποτέλεσμα δικών μας ενεργειών, τότε μπορούμε να ενεργούμε προληπτικά και με κατανόηση.
Παρακάτω θα δούμε 10 συμπεριφορές κατά τις οποίες τα παιδιά φαίνεται να είναι άτακτα, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι. Θα δούμε και τι μπορούν να κάνουν οι γονείς.
1. Δεν μπορούν να ελέγξουν τις παρορμήσεις τους
Σίγουρα έχετε πει στο παιδί σας «μην το πετάξεις αυτό» και την ίδια στιγμή το πετάει.
Έρευνες δείχνουν ότι οι περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στο θέμα του αυτοέλεγχου είναι ανώριμες κατά τη γέννηση και δεν ωριμάζουν πλήρως μέχρι το τέλος της εφηβείας, γεγονός που εξηγεί γιατί η ανάπτυξη του αυτοέλεγχου είναι μια «μακρά και αργή διαδικασία».
Μια πρόσφατη έρευνα αποκάλυψε ότι οι περισσότεροι γονείς υποθέτουν ότι τα παιδιά μπορούν να κάνουν πράγματα σε προγενέστερες ηλικίες από ότι οι ειδικοί στην ανάπτυξη των παιδιών συστήνουν. Για παράδειγμα το 56% των γονέων θεώρησε ότι τα παιδιά ηλικίας κάτω των 3 ετών μπορούν να είναι σε θέση να αντισταθούν στην επιθυμία να κάνουν κάτι απαγορευμένο, ενώ τα περισσότερα παιδιά δεν κατέχουν αυτή την ικανότητα μέχρι την ηλικία των 3, 4 ή 5 ετών.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς: Να θυμίζουν συνέχεια στον εαυτό τους ότι τα παιδιά τους δεν μπορούν πάντα να ελέγχουν τις παρορμήσεις τους ( επειδή ο εγκέφαλος τους δεν είναι πλήρως ανεπτυγμένος) , ώστε οι αντιδράσεις τους να είναι πολύ πιο ήπιες όταν το παιδί κάνει κάτι απαγορευμένο.
2. Βιώνουν υπερδιέγερση
Πηγαίνουμε τα παιδιά μας στο supermarket, στο πάρκο και σε φίλους για παιχνίδι, όλα αυτά το ίδιο πρωινό. Αναπόφευκτα τα βλέπουμε να είναι υπερκινητικά και αντιδραστικά. Τα υπερβολικά γεμάτα προγράμματα, η υπερδιέγερση και η εξάντληση είναι σημεία των μοντέρνων καιρών και των μοντέρνων οικογενειών.
Έρευνες δείχνουν ότι το 28% των Αμερικανών νιώθουν ότι συνέχεια βιάζονται και το 45% αναφέρουν ότι δεν έχουν καθόλου χρόνο. Ο Kim John Payne, συγγραφέας του "Simplicity Parenting," υποστηρίζει ότι τα παιδιά αντιμετωπίζουν «συσσωρευτική αντίδραση στρες» από τις υπερβολικές δραστηριότητες, παιχνίδια και επιλογές. Υποστηρίζει ότι τα παιδιά χρειάζονται πάρα πολύ «down time», ώρα ηρεμίας δηλαδή ώστε να ισορροπήσουν την υπερβολική δραστηριότητα που βιώνουν.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς: Επενδύοντας σε ώρες ηρεμίας, παιχνιδιού και ξεκούρασης, η συμπεριφορά των παιδιών βελτιώνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό.
3. Οι σωματικές ανάγκες των παιδιών επηρεάζουν πολύ τη διάθεση τους
Σας έχει τύχει ποτέ να είστε εξαντλημένοι λόγω πείνας ή να έχετε χάσει την υπομονή σας επειδή απλώς δεν κοιμηθήκατε καλά το βράδυ; Τα μικρά παιδιά επηρεάζονται δεκαπλάσια από ότι οι ενήλικες από τέτοιες «βασικές» ανάγκες: αν είναι κουρασμένα, πεινασμένα, διψασμένα, άρρωστα ή έχουν φάει πολλή ζάχαρη.
Η ικανότητα των παιδιών να διαχειρίζονται τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά τους μειώνεται δραματικά όταν είναι κουρασμένα. Πολλοί γονείς παρατηρούν επίσης μια απότομη αλλαγή στη συμπεριφορά των παιδιών περίπου μια ώρα πριν από τα γεύματα, αν ξυπνήσουν τη νύχτα η αν αρρωστήσουν.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς: τα παιδιά δεν μπορούν πάντα να επικοινωνούν με σαφήνεια τις ανάγκες τους, ούτε να καταλαβαίνουν ότι χρειάζονται ένα σνακ, παυσίπονο, νερό ή έναν υπνάκο. Οι γονείς πρέπει να τα βοηθούν δημιουργώντας ρουτίνες και προετοιμάζοντας τα κατάλληλα αν το πρόγραμμα τους πρόκειται να αλλάξει.
4. Δεν μπορούν να «δαμάσουν» τα έντονα τους συναισθήματα
Ως ενήλικες μαθαίνουμε να κρύβουμε τα έντονα συναισθήματα μας με διάφορους τρόπους, αποσπώντας την προσοχή μας με κάτι άλλο ή καμουφλάροντας τα με ήπιες αντιδράσεις. Τα παιδιά δεν μπορούν να το κάνουν αυτό.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς: Ως εκπαιδευτής της πρώιμης παιδικής ηλικίας, η Janet Lansbury έχει μια πολύ ωραία έκφραση για τις στιγμές που τα παιδιά εκφράζουν έντονα συναισθήματα όπως ουρλιαχτά ή φωνές. Προτείνει να «αφήσουμε το συναίσθημα να εκφραστεί» και να μην τιμωρούμε ή αντιδρούμε άσχημα όταν εκφράζουν αυτά τα συναισθήματα τους.
5. Τα παιδιά έχουν ως αναπτυξιακή ανάγκη την κίνηση
«Μα στάσου λίγο ακίνητος» «Σταμάτα να κυνηγάς τον αδερφό σου γύρω από το τραπέζι» «Σταματήστε να παίζετε με αυτά τα χαρτιά, δεν είναι σπαθιά!» «Σταμάτα να πηδάς από τον καναπέ!»
Τα παιδιά έχουν ανάγκη την έντονη κίνηση. Χρειάζονται χρόνο εκτός σπιτιού, βόλτες με ποδήλατα, δύσκολο και απαιτητικό παιχνίδι, να σκαρφαλώνουν και να κυλιούνται πάνω και κάτω από αντικείμενα, να πηδούν και να τρέχουν γύρω γύρω.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς: Αντί να βιαστείτε να αποκαλέσετε το παιδί σας άτακτο όταν είναι γεμάτο ενέργεια, ίσως είναι καλύτερο να πάτε μια γρήγορη βόλτα στην παιδική χαρά ή ακόμα και γύρω από το τετράγωνο.
6. Είναι αντιδραστικά
Κάθε φορά που η θερμοκρασία περνάει τους 20 βαθμούς, στις οικογένειες αρχίζουν οι διαφωνίες: Ένα 6χρονο θα αναφέρει ότι είναι αρκετά ζεστή η μέρα και μπορεί να φορέσει σορτσάκι, ενώ η μαμά θα επιμείνει ότι η θερμοκρασία είναι για παντελόνι. Το μοντέλο του Erik Erikson’s αναφέρει ότι τα μικρά παιδιά (toddlers) προσπαθούν και καταφέρνουν να κάνουν πολλά πράγματα μόνα τους και τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και έχουν δικά τους σχέδια.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς: Ακόμα και αν είναι αρκετά ενοχλητικό να κόβει το παιδί τις ντομάτες όταν είναι ακόμα πράσινες, να κόβει τα μαλλιά του ή να φτιάχνει ένα φρούριο με τα φρεσκοπλυμένα σεντόνια, στην πραγματικότητα κάνουν ακριβώς αυτό που θα έπρεπε: προσπαθούν να κάνουν δικά τους σχέδια, να πάρουν τις δικές τους αποφάσεις και να γίνουν μικροί ανεξάρτητοι άνθρωποι. Το να το καταλάβουμε και να τους αφήσουμε να το κάνουν είναι το κλειδί.
7. Ακόμα και τα πιο καλά τους χαρακτηριστικά μπορούν να γίνουν «αδυναμίες»
Συμβαίνει σε όλους μας – τα μεγαλύτερα προτερήματα μας αντανακλούν τις αδυναμίες μας. Ίσως πχ έχουμε μεγάλη ικανότητα στο να εστιάζουμε, αλλά δεν μπορούμε εύκολα να κάνουμε τη μετάβαση σε κάτι άλλο. Η ίσως είμαστε διαισθητικοί και ευαίσθητοι αλλά «ρουφάμε» την αρνητική διάθεση των άλλων σα σφουγγάρια.
Τα παιδιά έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά: Μπορεί για παράδειγμα ένα παιδί να είναι πολύ αποδοτικό στο σχολείο αλλά να έχει δυσκολία στο να χειριστεί την παρατήρηση όταν δεν κάνει κάτι καλά. Μπορεί ένα παιδί να είναι πολύ προσεκτικό αλλά να έχει δυσκολία στο να δοκιμάσει νέες δραστηριότητες. Η να χαίρεται την κάθε στιγμή αλλά να έχει δυσκολία στην οργάνωση (πχ να έχει πάντα ακατάστατο δωμάτιο)
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς: Το να αναγνωρίζουμε σε κάποιες ανεπιθύμητες αντιδράσεις των παιδιών μας ότι είναι στην πραγματικότητα η αντανάκλαση των δυνατών τους σημείων – όπως ακριβώς συμβαίνει και σε εμάς – θα βοηθήσει κυρίως τους γονείς να αντιδρούν με πολύ μεγαλύτερη κατανόηση.
8. Τα παιδιά έχουν έντονη ανάγκη για παιχνίδι.
Η κόρη σας βάφει το πρόσωπο της με γιαούρτι, θέλει να την κυνηγήσετε και να την πιάσετε την ώρα που πλένει τα δόντια της, η βάζει τα παπούτσια του μπαμπά της αντί για τα δικά της όταν τρέχετε μέχρι την πόρτα. Μερικά συμπεριφορές που μοιάζουν «κακές», είναι αυτές που ο John Gottman αποκαλεί «προσκλήσεις» για να παίξετε.
Τα παιδιά λατρεύουν να κάνουν «ανοησίες». Αγαπούν τις αντιδράσεις που προκαλούν γέλιο και τα στοιχεία του καινούριου, της έκπληξης και του ενθουσιασμού.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς: Το παιχνίδι χρειάζεται επιπλέον χρόνο και πολλές φορές βγάζει το πρόγραμμα των γονιών εκτός και προκαλεί εκνευρισμό. Αν όμως έχουμε ήδη προγραμματίσει αρκετές – έστω και μικρές – στιγμές παιχνιδιού μέσα στην ημέρα, τα παιδιά σας δεν θα «ζητιανεύουν» το παιχνίδι και θα είναι πολύ πιο εύκολο να ακολουθήσουν το πρόγραμμα που έχουμε σχεδιάσει.
9. Είναι υπερευαίσθητα και αντιδρούν στις διαθέσεις των γονέων
Πολλές έρευνες στη μετάδοση των συναισθημάτων αποκαλύπτουν ότι χρειάζονται κλάσματα του δευτερολέπτου για συναισθήματα όπως ο ενθουσιασμός και η χαρά, όπως και η λύπη, ο φόβος και ο θυμός, για να περάσουν από τον ένα άνθρωπο στον άλλο χωρίς καν να το συνειδητοποιήσουμε. Αν έχουμε άγχος, εάν είμαστε εκνευρισμένοι, εάν έχουμε κακή διάθεση ή αν είμαστε συνέχεια στα όρια, τα παιδιά νιώθουν και εισπράττουν αυτές τις διαθέσεις. Όταν είμαστε ήρεμοι, τα παιδιά έχουν αυτό το μοντέλο συμπεριφοράς
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς: Ελέγχουμε πρώτα τη δική μας συμπεριφορά πριν ενοχληθούμε από τα συναισθήματα του παιδιού. Η συμπεριφορά τους μπορεί να είναι αντιγραφή της δικής μας συναισθηματικής κατάστασης.
10. Δυσκολεύονται πολύ να ανταποκριθούν όταν τα όρια είναι ασαφή
Μετά από ένα ποδοσφαιρικό αγώνα του παιδιού, του αγοράζετε σοκολάτα. Μετά από τον επόμενο του λέτε « όχι, δεν θα μπορέσεις να φας το φαγητό σου» και το παιδί νευριάζει και φωνάζει. Ένα βράδυ του διαβάζετε πέντε παραμύθια αλλά το επόμενο βράδυ του λέτε, όχι, έχω χρόνο να σου διαβάσω μόνο ένα, και σας παρακαλεί με κλάματα να διαβάσετε κι άλλο. ΄Το ένα βράδυ ρωτάτε το παιδί σας «τι θέλεις να φας;» και το επόμενο του λέτε «έχουμε λαζάνια και αυτό θα φας, δεν υπάρχει κάτι άλλο» και το παιδί επαναστατεί.
Όταν τα όρια μας είναι ασαφή, είναι πολύ φυσικό τα παιδιά να ενοχλούνται και να προκαλούνται κλάματα γκρίνιες και φωνές.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς: Όπως και οι ενήλικες, τα παιδιά αποζητούν και χρειάζονται να ξέρουν τι περιμένουν. Η προσπάθεια σας να είστε 100% συνεπείς στα όρια και τις ρουτίνες που έχετε θέσει θα έχει ως συνέπεια πάρα πολύ μεγάλη βελτίωση στη συμπεριφορά των παιδιών.
Το άρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε στο Psychology Today
https://www.firstimemommy.gr/blog/atakta-paidia-imiposoxi
Θυμώνω με το παιδί μου. Πώς να το διαχειριστώ;
Αντωνία Χατζηευτυχίου, Μουσικοθεραπευτής
Σκεφτείτε το εξής σενάριο: Επιστρέφετε γεμάτοι κούραση στο σπίτι μετά από μια εξαντλητική μέρα στη δουλειά. Ξαφνικά, σκοντάφτετε πάνω σε ένα παιχνίδι του παιδιού σας που άφησε στη μέση του διαδρόμου, ή το παιδί σας λερώνει το χαλί χύνοντας πάνω το χυμό του. Δεν μπορείτε να το διαχειριστείτε και θυμώνετε με το παιδί σας. Ο γονεϊκός θυμός είναι φυσιολογικό να συμβαίνει μερικές φορές. Όλοι οι γονείς θυμώνουν με τα παιδιά τους.
Συνήθως, οι άνθρωποι ονειρεύονται να γίνουν γονείς έχοντας στο μυαλό εικόνες εξιδανικευμένες και ρομαντικές γεμάτες ευτυχία και θετικά συναισθήματα. Υπάρχουν όμως στιγμές όπου όλοι οι γονείς θυμώνουν πάρα πολύ με τα παιδιά τους. Οι γονείς είναι και αυτοί άνθρωποι. Άνθρωποι με καθημερινές πιέσεις της ζωής: οικονομικές ανησυχίες, ραντεβού στα οποία έχουν αργήσει, πράγματα που έχουν ξεχάσει να κάνουν και η λίστα είναι ατελείωτη. Σε αυτή τη στιγμή πίεσης προσθέστε και ένα παιδί που είναι «άτακτο», ανυπάκουο, πειράζει το μικρό του αδερφάκι ή θυμήθηκε τελευταία στιγμή ότι χρειάζεται κάτι για το σχολείο.
Σε αυτές τις στιγμές που αισθάνεστε πιεσμένοι και θυμωμένοι, είναι σημαντικό να παραμείνετε ψύχραιμοι και να μη «βγάλετε» το θυμό σας πάνω στο παιδί.
Τι προκαλεί θυμό στους γονείς;
Το να είναι κανείς γονιός είναι ένα ταξίδι γεμάτο όμορφες στιγμές που συχνά ανταμείβουν. Δεν είναι όμως πάντα εύκολο. Ο θυμός αποτελείται από ένα μείγμα συναισθημάτων. Μπορεί να προέρχεται από το γεγονός ότι είστε σε κατάθλιψη, αισθάνεστε ψυχικά αδύναμος, νιώθετε ενοχές, αισθάνεστε απογοήτευση ή από απλή κούραση. Συχνά, ο θυμός μπορεί να έχει τις ρίζες σου σε καταστάσεις εκτός της οικογένειας, όπως για παράδειγμα από προβλήματα στη δουλειά. Μπορείτε να σκεφτείτε και να βρείτε ποια άλλα συναισθήματα είναι αναμεμιγμένα με το θυμό σας. Έτσι, θα κατανοήσετε τι προκαλεί το θυμό και να προσπαθήσετε να κάνετε κάτι γι’ αυτό.
Αν ως γονείς είστε θυμωμένοι πολύ συχνά, ίσως είναι επειδή κάτι δεν παει καλά με τη ζωή σας και όχι επειδή είστε «κακοί» γονείς. Ίσως χρειάζεται να ζητήσετε τη βοήθεια ενός ειδικού για να βρείτε τι πάει στραβά και να το διορθώσετε.
Γιατί οι γονείς θυμώνουν με τα παιδιά τους;
Οι γονείς και τα παιδιά έχουν την ικανότητα να αναστατώνουν ο ένας τον άλλον όσο κανένας άλλος. Αυτό συνεχίζεται και στην ενήλικη ζωή. Τα παιδιά ξέρουν να πατούν τα κουμπιά σας επειδή ακριβώς είναι τα παιδιά σας.
H ψυχαναλύτρια παιδιών Selma Fraiberg, για να περιγράψει το πιο πάνω φαινόμενο, χρησιμοποίησε τον όρο “ghosts in the nursery” (φαντάσματα στο νηπιαγωγείο). Τα παιδιά διεγείρουν τα έντονα συναισθήματα της παιδικής ηλικίας των γονιών τους. Έτσι, συχνά οι γονείς ανταποκρίνονται ασυνείδητα, αναπαριστώντας το παρελθόν από τη δική τους παιδική ηλικία.
Όλα αυτά είναι χρήσιμα, αν παλεύετε να αντιμετωπίσετε το θυμό σας. Μη ξεχνάτε όμως, ότι ως ενήλικες και ως γονείς, οφείλετε να ελέγξετε τον εαυτό σας. Πρέπει να γνωρίζετε ότι ο γονεϊκός θυμός μπορεί να κάνει κακό στα παιδιά.
Πώς να διαχειριστούν οι γονείς το θυμό τους;
1. Αποφύγετε τη σωματική βία
Σύμφωνα με το Journal of Psychopathology (2007) το 85% των ενηλίκων έχουν χαστουκιθεί ή κτυπηθεί από τους γονείς τους. Το ξύλο ΔΕΝ βγήκε από τον παράδεισο και έχει αρνητική επίδραση στην ανάπτυξη των παιδιών. Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής είναι ενάντια στη σωματική βία ή στη σωματική τιμωρία των παιδιών. Κτυπώντας το παιδί σας μπορεί να σας κάνει να αισθάνεστε καλύτερα μόνο για λίγο. Είναι όμως κακό για το παιδί σας, και λειτουργεί αρνητικά σε ότι άλλο θετικό κάνετε ως γονείς. Κάντε ότι χρειάζεται για να συγκρατήσετε τον εαυτό σας. Φύγετε από το δωμάτιο αν χρειάζεται. Αν δεν μπορείτε να ελέγξετε τον εαυτό σας και κτυπήσετε το παιδί σας, τότε απολογηθείτε αμέσως στο παιδί σας, εξηγώντας πως δεν πρέπει ποτέ να κτυπάμε τους άλλους και αναζητήστε βοήθεια από κάποιον ειδικό.
2. Βάλτε κανόνες και όρια πριν θυμώσετε
Μόλις ξεκινήσετε να θυμώνετε κάντε κάτι. Μη φωνάξετε! Να παρέμβετε θετικά για να προλάβετε αυτό που σας αναστατώνει.
Αν τα παιδιά κάνουν κάτι ενοχλητικό ή επικίνδυνο, σταματήστε οτιδήποτε κάνετε, βάλτε με ψυχραιμία πιο ξεκάθαρα όρια και κανόνες και καθοδηγήστε τους έτσι ώστε να μη βγει η κατάσταση και ο θυμός σας εκτός ελέγχου.
Αν η πηγή του θυμού προέρχεται από εσάς, και είστε ευερέθιστοι επειδή είχατε μια δύσκολη μέρα, μπορεί να βοηθήσει αν το εξηγήσετε αυτό στα παιδιά σας έτσι ώστε να προσέξουν περισσότερο τη συμπεριφορά που σας ενοχλεί.
3. Κάντε μια λίστα με αποδεκτούς τρόπους διαχείρισης θυμού
Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και απελευθερώνει ή κατευνάζει την ένταση που αισθάνεται με διαφορετικό τρόπο. Σταματήστε, πάρτε μια βαθιά ανάσα και υπενθυμίστε στον εαυτό σας ότι δεν συμβαίνει κάτι κρίσιμο ή επείγον. Διώξτε την ένταση τινάζοντας τα χέρια σας, και πάρτε μερικές ακόμα βαθιές αναπνοές.
Μπορείτε να βρείτε κάτι που θα σας κάνει να γελάσετε. Το γέλιο βοηθά και απελευθερώνει την ένταση μετατοπίζοντας τη διάθεσή μας. Το χαμόγελο δίνει το μήνυμα στο νευρικό σύστημα ότι δεν είναι επείγουσα η κατάσταση και ξεκινά να σας ηρεμεί.
Αν θέλετε να απελευθερώσετε το θυμό σας με κάποιο σωματικό τρόπο, μπορείτε να βάλετε μουσική και να χορέψετε, ή να πάτε για γρήγορο περπάτημα.
Αναπνεύστε βαθιά, ελάτε σε επαφή με τον εαυτό σας και παρατηρήστε το θυμό σας. Τι κρύβεται πίσω από το θυμό; Φόβος; Θλίψη; Απογοήτευση;
4. Περιμένετε πριν πειθαρχήσετε το παιδί σας
Μην προσπαθήσετε να πειθαρχήσετε το παιδί σας ενώ είστε θυμωμένοι. Δώστε χρόνο στον εαυτό σας να ηρεμήσει πρώτα, κι έπειτα κάντε μια εποικοδομητική συζήτηση με το παιδί σας θέτοντας σταθερά όρια. Μέχρι να ηρεμήσετε μπορείτε να κάνετε ένα σχόλιο εκφράζοντας τη δυσαρέσκειά σας με αυτό που έχει συμβεί, λέγοντας ότι θα κάνετε μια πολύ σοβαρή συζήτηση αργότερα.
5. Αποφύγετε τις απειλές
Αν απειλήσετε το παιδί σας ενώ είστε θυμωμένοι, τότε το πιο πιθανό οι απειλές σας να μην είναι λογικές. Έτσι, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να μην τις τηρήσετε κιόλας. Οι απειλές είναι αποτελεσματικές μόνο αν είστε διατεθειμένοι να τις ακολουθήσετε.
Καλύτερα πείτε στο παιδί σας ότι θα σκεφτείτε σοβαρά τι συνέπειες θα έχει η πράξη που έχει κάνει και η καταπάτηση των κανόνων. Η αναμονή και μόνο θα είναι χειρότερη «τιμωρία» από τις απειλές που μάλλον δεν θα πραγματοποιήσετε.
6. Προσέξτε τον τόνο της φωνής σας και τις λέξεις που χρησιμοποιείτε
Έχουμε τη δύναμη να αναστατώνουμε ή να ηρεμούμε τον εαυτό μας και αυτόν που μας ακούει, ανάλογα με τη χροιά της φωνής μας και τις λέξεις που θα χρησιμοποιήσουμε. Θυμηθείτε ότι ως γονιός, είστε το πρότυπο για το παιδί σας. Μιλήστε ήρεμα, χωρίς απειλές, χωρίς λέξεις βεβαρημένες συναισθηματικά και χωρίς βρισιές προς το παιδί σας.
7. Αν παλεύετε συχνά με τον θυμό σας, ζητήστε βοήθεια
Δεν είναι ντροπή να ζητήσετε βοήθεια. Αν δεν μπορείτε να ελέγξετε τον εαυτό σας και συχνά δυσκολεύεστε να ρυθμίσετε το θυμό σας, τότε ζητήστε συμβουλευτική από κάποιον ψυχολόγο. Ευθύνη κάθε γονιού είναι η αποφυγή οποιασδήποτε ψυχολογικής και σωματικής βίας προς τα παιδιά του.
Κλείνοντας, είναι χρήσιμο να θυμάστε τη συμβουλή του Τζέφερσον: «Όταν είσαι θυμωμένος, μέτρα μέχρι το 10 προτού μιλήσεις. Όταν είσαι πολύ θυμωμένος, μέτρα μέχρι το 100».
https://www.paidiatros.com/prolipsi/oikogeneia/thimono-paidi-diaxirisi
Πηγές:
- https://www.paidiatros.com/prolipsi/oikogeneia/thimono-paidi-diaxirisi
